عوارض بیماری پیرونی

عوارض بیماری پیرونی می تواند شامل موارد زیر باشد:

ناتوانی در برقراری رابطه جنسی

مشکل در نعوظ یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)

نگرانی یا استرس در مورد توانایی جنسی یا ظاهر آلت تناسلی

استرس مربوط به شریک جنسی

داشتن فرزند برای داشتن رابطه جنسی دشوار یا غیرممکن است

طول آلت تناسلی را کاهش دهید

درد در آلت تناسلی

تشخیص بیماریهای پیروژنیک

معمولاً یک معاینه فیزیکی برای تشخیص زخم روی آلت تناسلی و تشخیص پیرنه کافی است. در موارد نادر ، سایر عوارض باعث علائم شبیه پیرن می شوند و پزشک باید آنها را رد کند. متخصص اورولوژی می تواند به طور معمول آلت تناسلی را بدون نعوظ لمس کند. محل و میزان بافت اسکار را مشخص کنید. متخصص اورولوژی همچنین می تواند طول آلت تناسلی را اندازه گیری کند. با پیشرفت بیماری و کوتاه شدن آلت تناسلی ، علامت گذاری تغییر می کند. در برخی موارد ، پزشک ممکن است سونوگرافی یا سایر آزمایشات را برای بررسی آلت تناسلی هنگام نعوظ سفارش دهد.

قبل از عکاسی از آلت تناسلی ، احتمالاً مستقیماً به آلت تناسلی تزریق می شود تا نعوظ ایجاد شود. سونوگرافی رایج ترین روش برای تشخیص بیماری های آلت تناسلی است. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر بافت نرم استفاده می کند. این آزمایشات می تواند بافت اسکار ، جریان خون به آلت تناسلی و سایر ناهنجاری ها را نشان دهد.

در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید با پزشک خود انجام دهید:

علائم شما ، از جمله هرگونه تجربه مرگ ، ممکن است مربوط به بیماری نباشد.

اطلاعات شخصی مهم ، عوامل استرس زای اصلی یا تغییرات اخیر زندگی

داروهایی که مصرف می کنید

سابقه آسیب آلت تناسلی

سابقه خانوادگی بیماری پیرونیا

سوالات از پزشک:

در چه امتحانی باید شرکت کنم؟

شما چه درمانی را توصیه می کنید؟

آیا علائم من بهتر یا بدتر می شوند؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید؟

با این حال ، یکی از شایع ترین علل عدم تقارن در مردان ، پلاک یا پلاک هایی است که در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می شود. این بیماری در اثر تشکیل بافت فیبری به شکل پلاک یا التهاب موضعی یا سفتی در قسمت های مختلف آلت ایجاد می شود که باعث انحنا و خم شدن آلت تناسلی در هنگام رشد می شود. پلاک در پوشش زیر جلدی آلت تناسلی یا آلبوژینه تونیک ایجاد می شود. برای مشاهده فیلم نحوه ایجاد پلاک بر روی آلت تناسلی ، ویدیو را در انتهای این متن مشاهده کنید.

یکی از ویژگیهای بیماری پیروس در مراحل آخر ، ایجاد سختی به نام پلاک در غشای آلت تناسلی است. دیسک ها ، مانند سکه ها ، نقاط بسیار سختی هستند که می توانید به راحتی آنها را با دست لمس کنید. اندازه آنها می تواند از چند میلی متر تا چند سانتی متر متغیر باشد و تعداد آنها می تواند یک یا چند باشد. تنها حدود 20 درصد از بیماران در این مرحله قابل درمان هستند.

فرکانس

کارشناسان تخمین می زنند که حدود 6 تا 10 درصد مردان 40 تا 70 ساله مبتلا به ذات الریه هستند. اگرچه در دوره های دیگر دیده می شود ، اما کمتر دیده می شود. با این حال ، یک نظریه وجود دارد که می گوید تعداد واقعی افرادی که با پیرنه زندگی می کنند بیشتر است زیرا برخی از مردان تصمیم می گیرند در مورد این بیماری با متخصصان مراقبت های بهداشتی خود صحبت نکنند. دکتر شدن.

اثبات نعوظ

 پیرنه می تواند در شروع یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) مشکل ایجاد کند. اما اکثر مردان قبل از شروع علائم اختلال نعوظ را گزارش می کنند.

کوتاه شدن آلت تناسلی

 ممکن است آلت تناسلی شما به دلیل پیرنه کوتاه شود. به عبارت دیگر ، تنگ شدن دستگاه تناسلی مردان می تواند یکی از علائم کک باشد.

درد در آلت تناسلی

 شما می توانید در ناحیه آلت تناسلی با نعوظ یا بدون آن احساس درد کنید.

برای آن روز

بیماری پیروس به احتمال زیاد در اثر آسیب جزئی به آلت تناسلی ایجاد می شود. این نوع آسیب ها معمولاً در اثر رابطه جنسی شدید ایجاد می شود (مانند خم شدن آلت تناسلی در هنگام نفوذ یا اعمال فشار بر استخوان ناحیه تناسلی شریک جنسی) ، اما این می تواند ناشی از ورزش یا سایر رویدادها باشد که باعث آسیب سلول ها به آلبوگین تونیک به بافت اسکار می شود ( فیبروز) سپس پلاک بیماری از این بافت اسکار تشکیل می شود. بیماری پیروس نتیجه مشکل بدن در ترمیم زخم ها است.

همه افراد مبتلا به آسیب خفیف آلت تناسلی دچار پیرنه نمی شوند. به همین دلیل ، اکثر محققان معتقدند که تشکیل پلاک باید ژنتیکی یا محیطی باشد. مردان مبتلا به اختلالات بافت همبند (مانند انقباضات دوپرن یا تمپاناسکلروز) و مردان با اعضای نزدیک خانواده مبتلا به پیرن در معرض خطر بیشتری هستند. این بیماری ها مانند قند خون بالا و خشن هستند

ید باشد که روابط جنسی موفق شود ، درمان لازم است.

بهبود انحنای آلت تناسلی

در مطالعه اول ، انحنای آلت تناسلی مردانی که زیافلکس شده اند ، در هفته 52 نسبت به شروع تحقیق ، 35٪ تغییر کرده است ، در صورتی که این تغییر در مردانی که تحت تأثیر دارونما قرار گرفته اند ، 18٪ بود.

در تحقیق دوم ، انحنای آلت تناسلی مردانی که زیافلکس شده اند ، در هفته 52 نسبت به شروع تحقیق ، 33٪ تغییر کرده است ، در صورتی که این تغییر در مردانی که تحت تأثیر دارونما قرار گرفته اند ، 22٪ گزارش شده است.